Dla mnie "Nyska komunikacyjna" to jednak zawsze będzie dla mnie wspomnieniem z dzieciństwa - lata 90-te i już
Co do mniejszych tablic - to jest też 1 mały problem. Mniejsze tablice od tych na które ramkę mam już ktoś "testował"
Gospodarka Komunalna w Dobrodzieniu puściła w trasę autobusy, gdzie nazwy trasy były na arkuszach może ciut większych od kartki A4 i... lipa 
Tablica z nazwą trasy musi być duża bo inaczej prawie nikt jej nie odczyta.
Nazwa trasy to najczęściej od 1 do 4 słów.
Czasami tylko 1 słowo np: "OPOLE", albo "TURYSTYCZNY"
czasem 2 słowa np "OPOLE - DOBRODZIEŃ,
czasem już 3 słowa np. "DOBRODZIEŃ - PLUDRY - LUBLINIEC
a czasem nawet aż 4 słowa - np. : "OPOLE - DOBRODZIEŃ - LUBLINIEC - CZĘSTOCHOWA"
a co z 2-członowymi nazwami miejscowości? Często już skracali, np "PIOTRKÓW TRYB."
I jak to byście chcieli wszystko pomieścić na 1 małej tabliczce?
W Nyskach jak była tabliczka, to już od listwy po środku szyby do słupka "A"
"Wiochą" była by dla mnie malutka tabliczka, bo znaczyło by to, że bus miałby jakieś specjalne krótkie nazwy tras mieć, albo miniaturowe tabliczki, których nikt nie odczyta
W PKS-ach też był zawsze taki "myk", że wszystko robiono z tego, co było pod ręką - np kompresor na warsztacie to kompresor z układu hamulcowego starego autobusu, fotele w biurze to były fotele ze starego autosana. Klamka w stalowych drzwiach do hali - też "żywcem wyjęta" z Autosana. Lampy pozycyjne w przyczepce - samoróbce - też "świetliki" z jakiegoś autobusu...
Nysa towos z MPK Brzesko - miała siedzenia z Berlieta...
Najzwyczajniej - pojazdy improwizowane dla potrzeb PKS / MPK dostawały z czasem całą galanterię rodem z innych maszyn. Poco kupować specjalnie oryginalne fotele itd do Nyski, skoro można wydłubać je z kasowanego autobusu?
Fabrycznie nie było czegoś takiego jak "Nysa komunikacyjna" - zawsze improwizowano je z mikrobusów i towosów.
Taki właśnie pojazd chciałbym zrekonstruować
Blacharzem nie jestem, ale patrząc na swoje "coś tam wiem" poparte zdaniem Przemka - próbujesz chyba wyważyć otwarte drzwi. Dla wielu blacharzy, mających fach w ręku, dorobienie takiego łuku to nie problem. W ogóle - dorobienie większości elementów jest raczej łatwiejsze lub co najmniej tak samo trudne, jak próby przeszczepiania z innych kawałków złomu, czegoś, co i tak trzeba będzie "ulepić". Żyjemy w XXI wieku, stal jest materiałem dostępnym w arkuszach, ludzie potrafiący coś zrobić jeszcze nie wyginęli, mamy dostęp do maszyn i technologii, o jakich się ludziom w czasach produkcji tych aut nie śniło. Po co wracać do epoki kamienia łupanego? 
