Witam.
Postanowiłem w tym temacie przedstawić Żuka mojego taty, który został przez niego zakupiony 18 listopada 2018 roku. Czemu go kupił? Nie wiem, ale miał chyba takie marzenie. Pojechaliśmy po niego do Skwierzyny, około 100km od miejsca zamieszkania. Starszy Pan były właściciel auta jest stolarzem starej daty, nie dawał już sobie rady z wysokim progiem załadunku tego egzemplarza i postanowił go zmienić po 33 latach służby. Według niego kupił go w 1985 roku od wojska, ile w tym prawdy, nie wiem.
Co do mnie, to ja go przyprowadziłem pod dom, to bezcenne uczucie jak się to coś prowadzi. Silnik S-21 nie jest może demonem szybkości... skrzynia trzybiegowa też nie pomaga, a szczególnie jej dziwne wybieranie biegów. Gdy jechałem trasą S3, przelotowo 80-100km/h dowiedziałem się też, że nie ma hamulców i trzeba brać na cztery razy. W środku też mega zimno było, mimo uruchomionych wentylatorów i dobrze nagrzanego silnika.
Teraz trochę z faktów:
FSC Żuk A11M (nie wiem co te M w nazwie oznacza)
-Silnik S-21 - niby miał tulejowanie i pełny remont głowicy 4 lata temu. Może to być prawda, bo silnik pali na widok kluczyka. Poci się z pod pokrywy zaworów i gaźnika. Płyn z bloku i chłodnicy zlany, po wstawieniu do zamrażarki zamarzł.
-Skrzynia trzybiegowa - zgrzyty przy zmianie biegów, może to ja źle jej używałem. Pedała w podłodze, a nie na ścianie grodziowej, dziwnie się z tym jeździ.
-Nadwozie ogólnie sitko od góry do dołu, ale do ogarnięcia. Opędzlowane na błękit wszystko oryginalnie był kolor beżowy.
- Elektryka ma sporo braków i dziwnych patentów. Elektryczne silniczki wentylatorów, do wyrzucenia, brak paru kontrolek i przewodów.
- Skrzynia ładunkowa, do ogarnięcia
Skrzynia
(albo tylko rocznik w dokumentach) - ale taki los tych aut. 
Gratuluję zakupu i czekam na relacje z prac
